بدون عنوان

سلام به خط های پررنگ زندگیم
مدتها بود که پدرتون دوست داشت من یک وبلاگ براتون درست کنم،ولی من بیشتر با نوشتن موافق بودم تا اینکه مثل همیشه توانست من را راضی کند. الان که دارم براتون می نویسم در ذهنم 8 ماه زندگی با شما را مرورو میکنم.مامان چند روز دیگر وارد نهمین ماه بارداری میشود. ما(من و پدرتون) نمی خواهیم شما زیباترین دختر و پسر دنیا یا حتی باهوش ترین بچه های روی کره خاکی باشید،فقط می خواهیم انسان باشید، یک انسان واقعی....

فکر نمیکردیم اینقدر دوستتون داشته باشیم. خدایا هزاران بار شکرت بخاطر این موهبت های الهی .کمکمون کن تا بتونیم قدر این نعمت ها را بدونیم و بتونیم از عهده ی تربیت شایسته بربیاییم. از همان اول مشخص بود شانس خوبی دارید و رزقتون پیشاپیش فرستاده میشود.