شهریور و مهر

عجب شهریوری بود امسال
برای مامان پر از استرس و ناراحتی، از درست کردن دندانهای پانیسا خانم و مشورت با دکترهای متعدد بگیر تا ریه درد پدر و سرکار رفتن مامان و جلسات متعدد که برای همه اش باز مزاحم مادرجون و پدربزرگ شدیم. روز بیست و ششم شهریور در مرکز جراحی های محدود میلاد توسط خانم دکتر احمدی دندان های پانیسا درست شد و یکی از دندانهاش هم کشیده شد و با اینکه مامان جون سعی کردم اصلا گریه نکنم و ناراحت نباشم، نشد پانیسا خانمم. دست خودم نبود مامان جونی.حتی الانم که دارم تایپ میکنم اشک میریزم. ناشکری نمیکنم، همه مثل مادرجون و پدر و تمام مادران اونجا که منو میدند میگفتند آخه چیزی نیست که چهار پنج تا دندونه که درست شده و اون یه بچه را ببین از شش ماهگی داره بیهوش میشه و عمل میشه برای فلان مشکل اما گریه ی من بدتر میشد برای اون بچه  ی بی گناهی که از شش ماهگی سر و کارش با بیمارستانه، عجب دلی داره مادرش، البته اگر دلی دیگه براش مانده باشه. خدایا با همین چشمای گریونم ازت خواهش میکنم هیچ بچه ای مریض نباشه و هیچ مادری غم مریضی بچه اش را نداشته باشه. اما پانیسای عزیزم، مهربانم، تک دختر مامان گریه ی من برای دردی بود که با این سن کم تحمل کردی، بابت لحظه ای بود که نگذاشتند دیگه مامان دنبالت بیاد و بدون حتی کلمه ای حرف یا گریه جدا شدی و من نمیتونستم فریاد بزنم که دخترم گریه کن...
یه تشکر ویژه از پدربزرگ مهربان که هم کلاسشون را تعطیل کردند بخاطر این خانم خانما و هم وقتی من ازشون خواهش کردم که بجای آمدن بیمارستان، پیش محمدپارسا بمونند تا من با خیال راحتری با مادرجون و پدرصبح زود بریم بیمارستان، برخلاف میلشون که دوست داشت پیش پانیسا خانم باشن، قبول کردند. ممنون پدرم که اینقدر دوستمون داری.😘😘😘

بین این همه خبر بد، قبولی عموعلی و نی نی دارشدن دایی و خاله فاطمه خیلی خوشحالمون کرد. اینقدر از شنیدن خبر دایی خوشحال شدم که کلی پشت تلفن از خوشحالی گریه کردم. الهی هرکسی مسافر کوچولو داره به سلامت به دامان مامان و باباش برسه. چقدر خوبه که یه فرشته کوچولو به جمع فرشته های خانه ی پدرم اضافه میشه و چقدر برای من عزیزه این فرشته ی پاک. پانیسا و محمدپارسا بعد از شنیدن خیلی ذوق کردند و گفتند دختره و اسمشم نی نی است و در نهایت اسمش پانیساست. و من و پدر مطمعنیم که نی نی دایی و خاله دختره، آخه فرشته ها از حال و هوای همدیگه خبر دارند. 😉

مهر ماه رسید. ماهی که از سه ماه قبل استرس داشتم برای سرکار رفتنم. با این حال فکر نمیکردم اینقدر سخت باشه  و از نظر روحی اذیت بشم برای جدا شدن از شما دو تا فرشته، تنها دلخوشیم اینه که مادرجون زحمت می کشند و میان پیش شما دو تا فرشته یا گاهی ما چند روز مهمانشون میشیم.امسال را نیمه وقت گرفتم تا باز بیشتر کنار عزیزانم باشم. البته برای مهد رفتنتون هم تحقیق کردیم اما در نهایت تصمیم منو پدر این شد که امسال هم مزاحم مادرجون بشیم.
 اوایل مهر بود دیدم پانیسا خانم داره یک شعر سخت را زمزمه میکنه،بعللله خانم خانما شعری که مادرجون براش خوانده بودند را داشت از حفظ میخوند،خیلی ذوق کردم هرچند قبلا هم میخواند اما ایندفعه خیلی فرق داشت،کلمات درست و شمرده شمرده و شعر هم نسبتا سخت...

شیطنت هاتون خیلی زیاد شده و هرجا بریم کلا رو هواست،دیگه از اوضاع خانه هیچی نگم بهتره... مخصوصا شما محمد پارسا خان💝(همیشه از خدا بچه ی شیطون می خواستم و خدا داره بهم نشان میده که دارم به تک تک آرزوهام میرسم.خدایا هزار مرتبه شکرت😍)
پانیسا خانم به مامان گفته که فصل پاییز را دوست داره و دوست داره در هوای پاییز قدم بزنه و مامان بهش قول داده که یک روز در این فصل برای قدم زدن خانم خانما برنامه ریزی کنه. 🤭🤩😘

با عکس های زیر یکم از تفریحاتی که پدر براتون تدارک دیدن را میبینید که حسابی بهتون خوش گذشته و لذت بردید.

وقتی پدربزرگ بخاطر شما دو تا فرشته بعد از مدت ها ما را بردند دورک👆😋😍

خانم خبرنگار👆😍 با کفش های مامان و بلندگو از لوازم آشپزخانه، در حال معرفی خودشون هستند.

بفرمایید بریانی👆😋

با دیدن این عکس، یاد عکس های قدیمی نیفتادید؟👆🤭😍

خلاقیت مادرجون برای درست کردن قلاب ماهیگیری👆🤭😘
از رویدادهای خوب این دو ماه روز جهانی دختر بود که بخاطر همین بیشتر عکس های این پست متعلق به خانم خانما شد. و دیگری روز و هفته ی تربیت بدنی بود که به همه ی ورزشکاران و ورزش دوستان تبریک میگیم و به امید روزی که ارزش این رشته را بیشتر بدونیم و هیچ بچه ای با فقر حرکتی بزرگ نشه.....آمین